Umut
New member
Bir Hikâyeyle Başlamak İstiyorum, Forumdaşlar...
Selam dostlar,
Bugün size hem yüreğimden hem de evimizin küçük kahramanından gelen bir hikâye anlatmak istiyorum. Belki siz de benim gibi “0-6 yaş çocuk kitapları nasıl olmalı?” diye düşünmüş, onlar için doğru kitabı seçmenin bazen koca bir deniz gibi karmaşık olduğunu hissetmişsinizdir.
Ama gelin, bu sorunun cevabını bir hikâyede birlikte bulalım. Çünkü bazen cevap, satır aralarında değil; kalbimizin en derin yerinde saklıdır.
---
Bir Akşamüstü, Küçük Bir Kalp ve İki Büyük Farklı Dünya
O akşam yağmur yağıyordu. Evin içi sıcacık, dışarısı gri.
Altı yaşındaki Derin, pencerenin önünde bir kitapla oturmuştu. Kitabın sayfalarında rengârenk hayvanlar, minik kahramanlar vardı. Ama yüzü asıktı.
“Anne,” dedi, “bu kitapta herkes bağırıyor. Kimse kimseyi dinlemiyor.”
Annesi Elif, mutfaktan başını uzattı. O, yüreğiyle düşünen bir kadındı. Her kelimenin, her hikâyenin bir kalbe dokunduğuna inanırdı.
“Belki de doğru kitabı bulamamışızdır, Derin,” dedi gülümseyerek.
Bu sırada babası Murat içeri girdi. Elinde bir fincan kahve, zihni bin planla doluydu. O, her şeye çözüm odaklı yaklaşırdı.
“Hemencecik hallederiz,” dedi kendinden emin bir sesle. “Yaşına uygun, eğitici bir kitap buluruz. Konusu net, mesajı güçlü olsun yeter.”
Elif gülümsedi. Murat’a baktı, sonra Derin’e.
“Bazen yeterli olan mesaj değil,” dedi, “duygudur.”
---
Erkeklerin Stratejisi, Kadınların Kalbi
O gece iki farklı bakış açısı evde yankılandı.
Murat, interneti açıp araştırmalara daldı: “0-6 yaş için kitap önerileri, gelişimsel katkılar, bilişsel uyaranlar...”
Her sonuç mantıklıydı ama eksik bir şey vardı.
Elif ise Derin’in yanına oturdu, elini küçük kızın saçlarına doladı. “Sence güzel bir hikâye nasıl olurdu?” diye sordu.
Derin düşündü.
“İçinde bir kalp olsun,” dedi. “Ve o kalp, korkunca bile sevilmeye devam etsin.”
İşte o anda Elif’in gözleri doldu. Çünkü fark etti:
0-6 yaş kitapları, sadece öğretmek için değil; sevilmek, güvenmek, hissetmek içindir.
Murat bunu duyduğunda sustu. Onun dünyasında duygular sayılarla ölçülmezdi, ama o akşam kızının cümlesi kalbine dokunmuştu.
---
Birlikte Yazılan Kitap
Ertesi gün ailece küçük bir proje başlattılar. Derin, hikâyeyi anlattı; Elif duygularını yazdı; Murat ise olay örgüsünü planladı.
Ortaya çıkan hikâyenin adı “Korkak Kalp ve Cesur Gökyüzü” oldu.
Korkak Kalp, bir bulutun içinde saklanan minik bir kalpti. Korktuğunda rengi solar, sevilince yeniden parlar, gökyüzüne renkler saçardı.
Derin her sayfayı çizerken kahkahalar attı. Murat, “Bak, burada bir problem çözümü var,” derken Elif, “Ve burada bir sarılma,” diyordu.
Bu hikâye sadece bir kitap değil, bir aile aynasıydı.
Bir baba mantığıyla korur, bir anne kalbiyle bağ kurar, bir çocuksa ikisini birleştirir.
---
Peki 0-6 Yaş Kitapları Nasıl Olmalı?
İşte o hikâyeden sonra Elif’in defterine not ettiği cümleler, bu sorunun kalpten cevapları oldu:
• Duygusal Güven: Çocuk, kitabı okurken yalnız olmadığını hissetmeli. Karakterler korkabilir, hata yapabilir ama sonunda hep sevilmeli.
• Dil Sadeligi: 0-6 yaş arası çocuk, karmaşık kelimelere değil, melodik ve akıcı cümlelere ihtiyaç duyar.
• Görsel Tutarlılık: Renkler sadece estetik değil, duygusal mesaj taşır. Pastel tonlar sakinlik verir, kontrast renkler dikkat çeker.
• Empati Üretimi: Hikâye, “sen de böyle hissettin mi?” diye sordurmalı.
• Stratejik Yapı: Her hikâyede basit ama anlamlı bir çözüm süreci olmalı. Bu, çocuğa hem düşünmeyi hem hissetmeyi öğretir.
• Aile Katılımı: En iyi çocuk kitabı, ebeveynle birlikte okunan kitaptır. Çünkü 0-6 yaş döneminde hikâyenin yarısı sayfalarda, yarısı gözlerde yaşar.
---
Hikâyenin Sonu Değil, Başlangıcı
Bir hafta sonra Murat, Derin’in odasının kapısını araladığında kızının kendi yazdıkları hikâyeyi okuduğunu gördü.
“Korkak Kalp,” diyordu Derin sessizce, “aslında sadece sarılmak istemiş.”
Murat, gözleri dolarak odaya girdi. “Biliyor musun,” dedi, “senin hikâyen bana da cesaret verdi.”
Elif mutfaktan gülümseyerek izledi. Çünkü biliyordu: kitaplar sadece çocukları değil, babaları da büyütür.
---
Forumdaşlar, Söz Sizde...
Bu hikâyeyi sizlerle paylaştım çünkü belki siz de o küçük kalbin nasıl ışıldadığını görmüşsünüzdür.
Sizce 0-6 yaş çocukları için yazılan kitaplar nasıl olmalı?
Bir kitap, bir çocuğun kalbinde neyi uyandırmalı? Cesareti mi, sevgiyi mi, yoksa sadece “ben buradayım” duygusunu mu?
Belki hepimizin içinde hâlâ o “Korkak Kalp”ten bir parça vardır.
Ve belki, doğru bir hikâye o kalbi yeniden renklendirebilir.
Yorumlarınızı, anılarınızı, önerilerinizi duymak isterim.
Çünkü bazen en iyi kitap, hepimizin birlikte yazdığı hikâyedir.
Selam dostlar,
Bugün size hem yüreğimden hem de evimizin küçük kahramanından gelen bir hikâye anlatmak istiyorum. Belki siz de benim gibi “0-6 yaş çocuk kitapları nasıl olmalı?” diye düşünmüş, onlar için doğru kitabı seçmenin bazen koca bir deniz gibi karmaşık olduğunu hissetmişsinizdir.
Ama gelin, bu sorunun cevabını bir hikâyede birlikte bulalım. Çünkü bazen cevap, satır aralarında değil; kalbimizin en derin yerinde saklıdır.
---
Bir Akşamüstü, Küçük Bir Kalp ve İki Büyük Farklı Dünya
O akşam yağmur yağıyordu. Evin içi sıcacık, dışarısı gri.
Altı yaşındaki Derin, pencerenin önünde bir kitapla oturmuştu. Kitabın sayfalarında rengârenk hayvanlar, minik kahramanlar vardı. Ama yüzü asıktı.
“Anne,” dedi, “bu kitapta herkes bağırıyor. Kimse kimseyi dinlemiyor.”
Annesi Elif, mutfaktan başını uzattı. O, yüreğiyle düşünen bir kadındı. Her kelimenin, her hikâyenin bir kalbe dokunduğuna inanırdı.
“Belki de doğru kitabı bulamamışızdır, Derin,” dedi gülümseyerek.
Bu sırada babası Murat içeri girdi. Elinde bir fincan kahve, zihni bin planla doluydu. O, her şeye çözüm odaklı yaklaşırdı.
“Hemencecik hallederiz,” dedi kendinden emin bir sesle. “Yaşına uygun, eğitici bir kitap buluruz. Konusu net, mesajı güçlü olsun yeter.”
Elif gülümsedi. Murat’a baktı, sonra Derin’e.
“Bazen yeterli olan mesaj değil,” dedi, “duygudur.”
---
Erkeklerin Stratejisi, Kadınların Kalbi
O gece iki farklı bakış açısı evde yankılandı.
Murat, interneti açıp araştırmalara daldı: “0-6 yaş için kitap önerileri, gelişimsel katkılar, bilişsel uyaranlar...”
Her sonuç mantıklıydı ama eksik bir şey vardı.
Elif ise Derin’in yanına oturdu, elini küçük kızın saçlarına doladı. “Sence güzel bir hikâye nasıl olurdu?” diye sordu.
Derin düşündü.
“İçinde bir kalp olsun,” dedi. “Ve o kalp, korkunca bile sevilmeye devam etsin.”
İşte o anda Elif’in gözleri doldu. Çünkü fark etti:
0-6 yaş kitapları, sadece öğretmek için değil; sevilmek, güvenmek, hissetmek içindir.
Murat bunu duyduğunda sustu. Onun dünyasında duygular sayılarla ölçülmezdi, ama o akşam kızının cümlesi kalbine dokunmuştu.
---
Birlikte Yazılan Kitap
Ertesi gün ailece küçük bir proje başlattılar. Derin, hikâyeyi anlattı; Elif duygularını yazdı; Murat ise olay örgüsünü planladı.
Ortaya çıkan hikâyenin adı “Korkak Kalp ve Cesur Gökyüzü” oldu.
Korkak Kalp, bir bulutun içinde saklanan minik bir kalpti. Korktuğunda rengi solar, sevilince yeniden parlar, gökyüzüne renkler saçardı.
Derin her sayfayı çizerken kahkahalar attı. Murat, “Bak, burada bir problem çözümü var,” derken Elif, “Ve burada bir sarılma,” diyordu.
Bu hikâye sadece bir kitap değil, bir aile aynasıydı.
Bir baba mantığıyla korur, bir anne kalbiyle bağ kurar, bir çocuksa ikisini birleştirir.
---
Peki 0-6 Yaş Kitapları Nasıl Olmalı?
İşte o hikâyeden sonra Elif’in defterine not ettiği cümleler, bu sorunun kalpten cevapları oldu:
• Duygusal Güven: Çocuk, kitabı okurken yalnız olmadığını hissetmeli. Karakterler korkabilir, hata yapabilir ama sonunda hep sevilmeli.
• Dil Sadeligi: 0-6 yaş arası çocuk, karmaşık kelimelere değil, melodik ve akıcı cümlelere ihtiyaç duyar.
• Görsel Tutarlılık: Renkler sadece estetik değil, duygusal mesaj taşır. Pastel tonlar sakinlik verir, kontrast renkler dikkat çeker.
• Empati Üretimi: Hikâye, “sen de böyle hissettin mi?” diye sordurmalı.
• Stratejik Yapı: Her hikâyede basit ama anlamlı bir çözüm süreci olmalı. Bu, çocuğa hem düşünmeyi hem hissetmeyi öğretir.
• Aile Katılımı: En iyi çocuk kitabı, ebeveynle birlikte okunan kitaptır. Çünkü 0-6 yaş döneminde hikâyenin yarısı sayfalarda, yarısı gözlerde yaşar.
---
Hikâyenin Sonu Değil, Başlangıcı
Bir hafta sonra Murat, Derin’in odasının kapısını araladığında kızının kendi yazdıkları hikâyeyi okuduğunu gördü.
“Korkak Kalp,” diyordu Derin sessizce, “aslında sadece sarılmak istemiş.”
Murat, gözleri dolarak odaya girdi. “Biliyor musun,” dedi, “senin hikâyen bana da cesaret verdi.”
Elif mutfaktan gülümseyerek izledi. Çünkü biliyordu: kitaplar sadece çocukları değil, babaları da büyütür.
---
Forumdaşlar, Söz Sizde...
Bu hikâyeyi sizlerle paylaştım çünkü belki siz de o küçük kalbin nasıl ışıldadığını görmüşsünüzdür.
Sizce 0-6 yaş çocukları için yazılan kitaplar nasıl olmalı?
Bir kitap, bir çocuğun kalbinde neyi uyandırmalı? Cesareti mi, sevgiyi mi, yoksa sadece “ben buradayım” duygusunu mu?
Belki hepimizin içinde hâlâ o “Korkak Kalp”ten bir parça vardır.
Ve belki, doğru bir hikâye o kalbi yeniden renklendirebilir.
Yorumlarınızı, anılarınızı, önerilerinizi duymak isterim.
Çünkü bazen en iyi kitap, hepimizin birlikte yazdığı hikâyedir.